این شعر رو خیلی دوست دارم

یه شعر عشقولانه یزدی معروفه:

وَر بـــاد نَـــدِه اِقّــَــدَه ایـــن زُلــف چُــلُـفـتَ	بــِــیـزار که وَر بَــشـن مُـلِت یَـخـودَه شُلُفته
ایــن بی پـیَری را کـه رَقیـبوم شُـدَه اِمشـو	زَنجـیـل مِزَنـَـم اِقّــَه تــو فَـرقِــش که پَسُفته
هیـشکَه را نَمـِلّــَم که گَلِت بَن شَه عزیـزُم	هـر چـی دیَه از هـر کَه شِنُـفتی گَف مُـفته
جیر جیر مُـکُـنَه پـیـش تو مِـثِّ بَچه تِرناسک	اونــوَخ تـو خـیـالِــت مِـرَسَـه خـیـلی کُـلُـفته
دیـشُو که مَحَلِّش نَمِـذاشتی تو خَشُم شد	فهمیـد که بـساطِت در و بَــس دارَه و چُفته
این شَملَق شَخ شُل خودِشا مَسقَره کِردَه	سِف باش تا بفَهمه کی زیر جُف پاشا رُفته
اِمـرو دیَــــه اُو بُــردَه دُرُس بَـــرگــاه شــعــرا	شعرش بیدون هر جا که فـقـط قافـیه جُفته
جُف کِردن شـعر مُد شـده هر چند جـلالی	هـیـشـکَـه دیَـه مــثِّ تـــو ایَــچّـونی نَـگُـفته

دکتر عبدالحسین جلالیان متخلص به جلالی

منبع: وب سایت غول اباد

میدونید که ترجمه مرگ شعره ولی من فقط بیت اولش رو ترجمه میکنم J

خب مصرع اول: ور باد نده: بر باد نده

زلف چلفته هم استعاره از زلف پریشانه 

و مصرع دوم:

بیزار: بگذار

بشن: روی

مل: گردن

ترجمه بیت:

اونقد اون زلفهای پریشونت را تو باد رها نکن

اجازه بده که همچون ابشار طلایی بر شانه هایت روان شود