این شعر رو خیلی دوست دارم
یه شعر عشقولانه یزدی معروفه:
وَر بـــاد نَـــدِه اِقّــَــدَه ایـــن زُلــف چُــلُـفـتَ |
بــِــیـزار که وَر بَــشـن مُـلِت یَـخـودَه شُلُفته |
ایــن بی پـیَری را کـه رَقیـبوم شُـدَه اِمشـو |
زَنجـیـل مِزَنـَـم اِقّــَه تــو فَـرقِــش که پَسُفته |
هیـشکَه را نَمـِلّــَم که گَلِت بَن شَه عزیـزُم |
هـر چـی دیَه از هـر کَه شِنُـفتی گَف مُـفته |
جیر جیر مُـکُـنَه پـیـش تو مِـثِّ بَچه تِرناسک |
اونــوَخ
تـو خـیـالِــت مِـرَسَـه خـیـلی کُـلُـفته |
دیـشُو که مَحَلِّش نَمِـذاشتی تو خَشُم شد |
فهمیـد که بـساطِت در و بَــس دارَه و چُفته |
این شَملَق شَخ شُل خودِشا مَسقَره کِردَه |
سِف باش تا بفَهمه کی زیر جُف پاشا رُفته |
اِمـرو دیَــــه اُو بُــردَه دُرُس بَـــرگــاه شــعــرا |
شعرش بیدون هر جا که فـقـط قافـیه جُفته |
جُف کِردن شـعر مُد شـده هر چند جـلالی |
هـیـشـکَـه دیَـه مــثِّ تـــو ایَــچّـونی نَـگُـفته |
دکتر عبدالحسین جلالیان متخلص به جلالی
منبع: وب سایت غول اباد
میدونید که ترجمه مرگ شعره ولی من فقط بیت اولش رو ترجمه میکنم J
خب مصرع اول: ور باد نده: بر باد نده
زلف چلفته هم
استعاره از زلف پریشانه
و مصرع دوم:
بیزار: بگذار
بشن: روی
مل: گردن
ترجمه بیت:
اونقد اون زلفهای پریشونت را تو باد رها نکن
اجازه بده که
همچون ابشار طلایی بر شانه هایت روان شود